Wiele czynników decyduje o tym, jaką drogę wybrać przy sporządzaniu domowego trunku. Receptura grunwaldzka, bo tak właśnie określa się oryginalny przepis na bimber 1410, jest najbardziej znanym, a jednocześnie najprostszym w wykonaniu sposobem na domowy trunek. Wystarczy zebrać kilka podstawowych, prostych składników, wykazać się odrobiną chęci i można otrzymać naprawdę wyśmienity alkohol. Skompletujmy więc wszystko co potrzebne i krok po kroku przygotujmy bimber z domowej destylarni.
Potrzebny sprzęt i składniki
Potoczna nazwa naszej receptury wzięła się stąd, iż proporcje składników w niej używanych tworzą liczbę 1410, czyli datę bitwy pod Grunwaldem. Oznacza to, że do produkcji bimbru używamy 1 kilogram cukru, 4 litry wody i 10 dag drożdży. Nic więcej. Jak widać, jest to naprawdę podstawowy przepis, którego realizacja nie powinna sprawiać trudności.
Przejdźmy teraz do niezbędnego sprzętu. Przygotowanie domowego bimbru nie wymaga szukania aparatury w specjalistycznych sklepach, jednak potrzebować będziemy pewnego minimum akcesoriów. Na początek na pewno wymienić trzeba destylator. Do podstawowych składowych domowego destylatora należą: kocioł, kolumna rektyfikacyjna oraz chłodnica. Poza tym, warto także wyposażyć go w termometr, wskazujący temperaturę z możliwie największą dokładnością (0,1 stopnia Celsjusza). To dosyć ważne urządzenie, bo dzięki niemu możemy zapobiec wybuchowi fermentującego się zacieru w wysokich temperaturach. Podstawowe temperatury, które należy znać, to przede wszystkim: temperatura gotującej się wody, czyli 100 stopni Celsjusza oraz temperatura wrzenia alkoholu, wynosząca 78,2 stopni Celsjusza.
Nie zapomnij ponadto o palniku gazowym lub elektrycznym, zestawie rurek oraz pojemniku na gotowy destylat (mogą to być wszelkiego rodzaju baniaki, słoje czy balony). Przy doborze sprzętu, istotne znaczenie ma również sam sposób przygotowania zacieru, ponieważ do jego sporządzenia potrzebne będą: odpowiednia rurka fermentacyjna, balon oraz pojemniki do mieszania drożdży. Warto zatem dostosować materiał z jakiego te elementy są wykonane oraz ich solidność do naszych potrzeb. Na koniec pamiętaj też o cukromierzu i alkomierzu. Umożliwią Ci one precyzyjne określenie stężenia cukru i alkoholu w roztworze.
Zwróć uwagę na to, by każda ze składowych i łączni w Twojej domowej aparaturze była wolna od metali ciężkich i odporna na uszkodzenia mechaniczne. Najlepiej wybierz sprzęt ze stali nierdzewnej, miedzi lub szkła. Warto też zatroszczyć się o dobrą jakość komponentów naszej domowej aparatury – sprzęt bez atestu może wchodzić w reakcje z alkoholem, powodując tym samym, że w zaczną się w nim rozpuszczać szkodliwe związki chemiczne, jak metale ciężkie, pochodne plastiku czy metanol.
Bimber 1410 – sposób przygotowania
Przygotowujemy czyste naczynie, do którego wlewamy odmierzoną wcześniej wodę. W przypadku pojawienia się silnej woni chloru trzeba odstawić wodę na 24 godziny mieszając co jakiś czas, by w momencie dodania drożdży, nie uległy one osłabieniu pod wpływem bakteriobójczego chloru. Kolejnym krokiem jest dodanie cukru – w przypadku, gdy całkowita ilość naszego płynu ma być duża, można wymieszać cukier w mniejszej ilości wody do całkowitego rozpuszczenia w osobnym naczyniu, a gotową mieszaninę wlewać do pojemnika zbiorczego. Po rozpuszczeniu cukru zacier mamy prawie gotowy. Do naczynia dodajemy jeszcze drożdże gorzelnicze (można użyć także drożdży piekarskich) i mieszamy aż do rozpuszczenia. Ta czynność nie powinna sprawić trudności, gdyż drożdże (także drożdże piekarskie) doskonale rozpuszczają się w wodzie. Możemy je rozdrabniać w wodzie czystą ręką i mieszać aż do całkowitego rozpuszczenia.
Teraz należy uzupełniać beczkę gotową mieszaniną, a następnie zatykamy ją korkiem z rurką fermentacyjną. Zachowując podane wcześniej proporcje (1:4:10) można oczywiście odpowiednio zwiększać lub zmniejszać ilość zacieru, dostosowując go do naszych potrzeb. Jeśli otrzymaliśmy dużo roztworu będziemy musieli z beczki poprowadzić rurkę fermentacyjną do nowego naczynia z wodą. Gazy, w tym głównie dwutlenek węgla, powstałe, gdy zachodzi proces fermentacji, wydmuchnęłyby wodę z rurki fermentacyjnej. Dobrze wypracowany zacier powinien być umieszczony w naczyniu, w którym panuje nieduże ciśnienie. Ważne jest także, byśmy w rezultacie otrzymali produkt, w którym cukier został całkowicie przepracowany za sprawą drożdży. Oznacza to, że muszą one przerobić cały rozpuszczony cukier na alkohol. Warto wspomnieć, że gotowa receptura 1410 nie jest jednak idealna. Tak przygotowany zacier jest bowiem dość słodki, co nie każdemu musi to odpowiadać.
Kiedy zacier przestał pracować (nie wydziela się dwutlenek węgla) to znaczy, że fermentacja dobiegła końca. Martwe drożdże opadają już teraz na dno, tworząc coraz większą warstwę osadu. Warto poczekać jeszcze 2-3 tygodnie, aż zacier w pełni się wyklaruje. Po tym czasie całość zlewamy znad osadu do kotła, w którym będziemy robić szybkie gotowanie. Jest to niezwykle ważny krok. Absolutnie nie można dopuścić do wymieszania osadu drożdży z czystym zacierem. Aby osiągnąć zadowalający efekt musimy dobrze wyklarować przygotowany płyn, dzięki czemu nasz bimber nie będzie zawierał niechcianych substancji, a ponadto będziemy w stanie uniknąć zapachu drożdży.
Zbliżając się do końca procesu pędzenia domowego trunku, tradycyjny bimber możemy gotować aż do uzyskania pożądanej mocy (nawet 80-90%). W taki właśnie sposób otrzymujemy wysokiej jakości alkohol, który możemy dalej wykorzystać przygotowując własne wódki smakowe lub robiąc nalewki i miody pitne. A ponieważ receptura 1410 nie jest skomplikowana, to być może warto podjąć się tego wyzwania.